قدمت پرستاری مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) همزمان با راه اندازی این مجتمع می باشد. دفتر پرستاری همزمان با تاسیس آموزشگاه پرستاری و مامایی ( اشرف پهلوی سابق) در محوطه بیمارستان هزار تختخوابی تشکیل شد و ساختمان عفونی و برخی از بخش های بنای مرکزی، محل کارآموزی دانشجویان پرستاری بوده است.
دانشجویان آموزشگاه پرستاری پس از فارغ التحصیل شدن، کم کم در بیمارستان های دانشکده پزشکی بکارگیری می شدند ولی هنوز شرایط پرستاری در این بیمارستان ها، به ویژه بیمارستان هزارتختخوابی اسفناک بود و مشکلات اساسی در وضعیت خدمات پرستاری بیمارستان ها دیده می شد. هنوز پرستاران فارغ التحصیل مدرسه عالی پرستاری در بخش های بیمارستان مشغول به کار بودند و تعداد پرستاران فارغ التحصیل آموزشگاه جدید آنقدر نبود که بتوان تمامی بخش ها را پوشش داد. مضافا اینکه عده ای از پرستاران پس از پایان تحصیلات، تعهد خود را می خریدند و جذب محیط کار نمی شدند.
کم کم با افزایش تعداد فارغ التحصیلان پرستاری و بمنظور پایان دادن به مشکلات، طی طرحی که در بیمارستان هزار تختخوابی به اجرا درآمد، پرستاران قدیمی را بازنشسته و برخی بخش ها را به صورت کلی به پرستاران تحصیل کرده آموزشگاه پرستاری می سپردند. در همین راستا در سال ۱۳۳۹ بخش های طبی ۲، کودکان، چشم پزشکی، جراحی ۳ و پوست به پرستاران آموزشگاه پرستاری سپرده شد ولی با توجه به برون ده آموزشگاه، این کار در تمامی بیمارستان های دانشکده پزشکی به ویژه بیمارستان هزار تختخوابی که بزرگتر بود میسر نبود. بنابراین مسئولین دانشکده پزشکی به ناچار تصمیم گرفتند مشابه بیمارستان هزارتختخوابی عمل کنند و امور پرستاری برخی بخش های مجهز را به پرستاران تحصیل کرده واگذار نمایند و در بخش های دیگر یک یا دو نفر از آنان را به سرپرستاری و نظارت فنی بخش منصوب کنند تا بدینوسیله پرستاران قدیمی نبز آموزش ببینند. این روش در سال ۱۳۴۳ در بیمارستان سینا اجرا شد و نتایج خوبی از آن به دست آمد. در این برهه زمانی، پرستاری بیمارستان هزار تختخوابی بصورت متمرکز اداره می شد.
این روند همچنان ادامه داشت تا اینکه از اوایل ده پنجاهم ( سال ۱۳۵۳) با پذیرش دانشجوی پرستاری از طریق کنکور، تمایل افراد به ورود به این رشته به ویژه آقایان پس از پیروزی انقلاب اسلامی بیشتر شد و با بازنگری در دروس دانشکده وضعیت پرستاری بخش ها به استاندارد نزدیکتر شد.
در سال تحصیلی ۵۴-۱۳۵۳ اولین دوره آموزش همودیالیز در بیمارستان تشکیل گردید که مدت این دوره دو ماه بود و در دو نوبت در سال و جمعا ۳۰ دانشجو می پذیرفت( یکبار از میان بهیاران و یک بار از میان فارغ التحصیلان آموزشگاههای عالی پرستاری)با افتتاح بیمارستان ولی عصر در سال ۱۳۵۴، یک دفتر پرستاری به منظور برنامه ریزی و نظارت بر امور پرستاری در آنجا دایر و امور پرستای آن بصورت مجزا اداره گردید.
تا سال ۱۳۶۰ هر تعداد پرستار که از آموزشگاه پرستاری فارغ التحصیل می شدند، طبق سهمیه به بیمارستان های دانشگاه معرفی و مشغول به کار می شدند. پس از آن طرح نیروی انسانی در رشته پرستاری اجباری گردید و پرستاران بعد از گذراندن دو سال طرح درامتحان ورودی استخدام شرکت و در صورت قبولی استخدام می شدند.
امور پرستاری مراکز درمانی سانترال در ابتدا زیر نظر سازمان شیر و خورشید سابق و سپس زیر نظر سازمان ملی مبارزه با سرطان بود. این ساختمان در اداره بخش ها اغلب از بهیاران استفاده می کرد. در سال ۱۳۶۵ پس از انحلال این سازمان، امور پرستاری این مراکز زیر نظر بیمارستان قرار گرفت و خانم جمیله شکوری پرستار بیمارستان امام (ره) ، به عنوان سوپروایزر، سرپرستی آن را بعهده گرفت. سال ۱۳۶۹ خانم خرم اولین مترون برای انستیتو کانسر منصوب گردید.
از حدود دو دهه قبل به منظور افزایش سطح معلومات پرستاران و آموزش های ضمن خدمت، سوپروایزر آموزشی در دفاتر پرستاری بکارگیری شد و آموزش ها و کنفرانس های درون بیماستانی جهت پرستاران برگزار گردید. دفتر پرستاری بیمارستان امام خمینی(ره) ابتدا در ضلع جنوبی بیمارستان در کنار در جونبی ( مکان مهدکودک) قرار داشت ولی از سال ۱۳۵۱ به مکان فعلی ( ساختمان زیرستونها) منتقل گردید.
یکی از نقاط بارز و افتخارآفرین پرستاری این مجتمع بیمارستانی در دوران انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس نمود پیدا می کند. در این دوران با توجه به پذیرش ده هزار مجروح جنگی و اینکه بیشتر فضای بخش ها به درمان مجروحین اختصاص یافته بود، پرستاران با تمام وجود در خدمت این بیماران بودند و حتی کمبود نیروی پرستاری و اصابت موشک به بیمارستان هم نتوانست خللی در اراده آنان در خدمت به مجروحین و بیماران بوجود آورد.