انستیتو کانسر اولین انستیتو در ایران می باشد که در طول تاریخ ۵۰ساله خود فراز و نشیب های فراوانی داشته است.
فکر ایجاد انستیتو کانسر زمانی بوجود آمد که در سال ۱۳۲۷ قریب به سیصد میل یگرم رادیوم از طرف صلیب سرخ جهانی به جمعیت شیروخورشید سرخ ایران(هلال احمر) اهدا گردید.جمعیت شیر و خورشید در سال ۱۳۲۸ با دانشگاه تهران وارد مذاکره شد تا بنای کنونی را که قبلا به منظور دیگری ساختع شده و نیمه تمام باقی مانده بود، در اختیار جمعیت بگذارد.
دانشکده پزشکی تهران با استقبال کامل از این موضوع، این پیشنهاد را به شورای دانشگاه تقدیم کرد.
بنای ساختمان در قسمت شرقی مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) ساخته شد و پس از تکمیل با مشارکت و همکاری فنی دانشکده پزشکی تهران این موسسه در سال ۱۳۳۵راه اندازی گردید.
فعالیتهای انستیتو کانسر از سال ۱۳۵۷ و آغاز جنگ تحمیلی به جهت شرایط ویژه کشور و کثرت مجروحین جنگی، بیشتر به درمان بیماران و مجروحین اختصاص یافت و در دوره پس از جنگ نیز ماموریت آن علاوه بر درمان، تحقیقات و ارتباط علمی بیشتر با مراکز معتبر جهانی قرار گرفت که در این راستا در سال ۱۳۷۵ مرکز تحقیقات سرطان با چارت و وظایف جدید و با برنامه ثبت سرطان فعالیت خود را آغاز نمودکه اقدامات فوق منجر به شناخته شدن انستیتو کانسر در سال ۱۳۸۱ بعنوان قطب علمی کشور گردید.
انستیتو کانسر شامل دو قسمت درمانی و علمی – آموزشی می باشد:
◊بخش درمانی : شامل بخشهای جراحی ، درمانگاهها، بخش های بستری، اتاق های عمل،بخش رادیو دیاگنوستیک، بخش رادیوتراپی می باشد
◊بخش علمی – آموزشی:شامل مرکز تشخیص تومور و آزمایشگاههای وابسته و مرکز تحقیقات سرطان می باشد.
انستیتو کانسر در ابتدا به نام مرکز مبارزه با سرطان نامگذاری شد ولی به موجب توافقی که در سال ۱۳۳۵ به عمل آمد، این مرکز از آن تاریخ “موسسه پهلوی” نامیده شد ولی در مکاتبات خارجی از نام ” انستیتو کانسر ایران” استفاده می شد و نام آن در مجمع بین المللی ضد سرطان نیز “UnionInternational Contrum Cancer” ثبت گردید تا در زمره انستیتو های معروف قرار گیرد. این مجموعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به “انستیتو کانسر” تغییر نام داد.